هذا و قلت

هذا وقلت :

أن لا رحمة بعد اليوم 

جه الوقت

جه الوقت اللعين اللى هنتحر فيه نفسيا بيني وبين نفسي 
جه الوقت اللى أبان فيه كويس وبضحك وانا بموت من جوايا 
جه الوقت اللى اكدب فيه عالدنيا كلها ومحدش يعرف الحقيقة 
الوجع اللى بحس بيه والانتحار اللى بعمله فى نفسي فى الخفاء
جه الوقت يطلع جوانب مني زي انى اخبى عالدنيا وجعي 
جه الوقت اللى ابقى بحبها وبموت فيها واسيبها براحتها 
جت جت 
مجاتش مجاتش
جه الوقت اللى ابقى فيه اهيف واعبط واحد فى الدنيا 
هعيش وخلاص
هعمل اى حاجة وخلاص
بس اعيش 
انا مبقتش عايز حاجة 
انا مخنوق جدا وموجوع جدا جدا جدا 
متعرفوش قد ايه 
هى هتشوفني عادي 
مش هتعرف تحس بيا لان كلامي مستخبي هنا 
مش هتعرف عني حاجة لانى هستخبي ورا ميت جدار
ياترى هتقدر تخترق كل الجدران دى ؟؟؟
ياتري هتوصل لاى شىء منها ؟؟؟
مش عارف 
مخاطرة وانا بخاطر 
متعود عالخطر 
الموت مبخافش منه 
ولا بخاف من حد
انا هوا انا 
بتوجع وبعيش 
بفضل عايش فى الم لا نهائى دايما 
مش عارف ليه نصيبى فى الدنيا كدا 
ما هوا انا لو لقيت الحاجات الحلوة عمرى ما هعمل الوحش 
لو لقيت حب من حد بجد 
لحد النهارده بفتكر اول بنت حبيتها لانها الوحيدة اللى حسيتنى بجد وراعيتنى واتحدت الاختلافات الغبية اللى جوايا 
قدرت تفهم الحاجات اللى ممكن تنكسر والحاجات اللى مش ممكن 
لحد النهارده بتألم 
مش عارف ليه الحياة مش طبيعية معايه 
ليه الحياة مش بتضحك فى وشي وبتقولى اللى يخلينى راضى عالاقل 
ليه الحياة بتعمل فيا كدا 
ليه كل دا 
ليه اتوجع للدرجة دى 
حد عارف اللى انا فيه بيوجع ازاى او قد ايه 
حد حاسس برعشة ايدى وانا بكتب دلوقتى ؟؟؟
حد فاهم اللى بيجري لى ؟؟؟
ولو حد فهم 
مين هيحس بيا 
مين هيضمنى ولو حتي بكلمة او يحتويني ولو حتى بموقف 
مين هيراعينى زى ما براعي كل خلق الله 
انا حاسس انى وحش اوى وفعلا مستاهلش 
من كل المواقف القذرة اللى الحياة بتحطني فيها وبتدوس عليا بيها 
انا مش عايز يتداس عليا 
نفسي حد يعاملنى كويس 
يحط فى دماغه انى انسان وبحس اووووووووووى وبتوجع اوووووووووووووووووووووووي أووووووووووووووووي أوووووووووووي
انا عايش فى سلسلة من العذاب 
والهموم والاكتئاب 
انا خلاص مش هروق أودتي تاني 
ولا نفسى اكتب فى رومانسية وحب تانى 
انا خلاص مبقتش عايز اى حاجة
لان اللى عايزه ملقتوش 
واللى عايز حاجة بجد مبيساومش عليها 
انا بتألم وبس 
واهوه اولقت جه اللى احس بصداع ونار فى صدري وايديا ترتعش ومبقاش مستحمل اى حاجة بس فى نفس الوقت كاتم جوايا كل حاجة 
جه الوقت انى انتحر نفسيا عالاقل
لانى كنت لعبة او محدش فهمنى او قدرنى لانى من كون تانى غير الكون دا 
:(
جه الوقت اللى ابقى فيه مجرد ميت 

فرحان وموجوع

عارف لما يبقى حد غالي على قلبك أوى والحد دا فجأة يلاقى النور اللى يطهر له حياته ويحل مشاكله
بتبقى فرحان له
حتى لو النور اللى جاله هيبعده عنك تماما
الألم بيعصر فيك كلك بشكل مجنون
زى ما يكون بيقتلك فى كل لحظة محروق بنار الفراق
بتبقى بتتوجع اوى على اللى بيحصل ومش عارف تتحرك ومش عارف تعمل حاجة
الوجع اكبر من ان يتم احتماله
انته شايف حد بيبعد
بس فى بعده هيتكون له حياة من غيرك حلوة
بس دا برده واجعك لانك مش هتبقى فى حياته
ولا هتقدر تسانده فيها
تبقى فرحان بالنور بتاعه اللى هيحصل المشكلات
لكن بتبقى بتتحرق من جواك
انا مؤمن بحاجات بتقول إن فى تلات احتمالات
الاول : ان الطريق يبقى احسن والحياة تبقى حلوة مع الحد دا
التانى : ان الحد دا النور ميكفيهوش ويروح يغلط تانى ويتخلى عن مبادؤه عسان حد غيرك
التالت : انه يتخلى عن كل حاجة ويفضل معاك ويحافظ عليك
انا عارف كل حاجة بس متوتر
الوجع مجنني
نفسي اسمع نفس الصوت كمان مرة واحدة بس
نفسي احس بنفس الاحساس كمان مرة واحدة بس
نفسي اكون معاها كمان يوم واحد بس
بس مش كل اللى بنتمناه بنلاقيه
وكمان منقدرش ننسي إن الأماني للأطفال وبس
دلوقتى وقت انهيار وبناء من جديد
مش قادر ابنى لانها استنفذتنى تماما
مش قادر حتى افكر فى البناء
ولا افكر فى ان فى فرحة هتيجي وتخلينى احسن
مش شايف قدامى من كتر همومي
بدوس على كل حاجة لانى مش عايز اى حاجة
مليش نفس اكتب هناك
ولا ليا نفس اخلى الناس تتابعني
ولا ليا نفس اعمل اى حاجة
حاسس ان النور دا سرق مني حد
وفى نفس الوقت انا عاجز قدام النور
وعاجز قدام الحد لانى مش هعرف اعمل اى حاجة تغير الحال
انا عاجز ودا مجننى
حاسس انى هعمل مصيبة فى مستقبلى بسبب الوجع دا
مش قادر انهى كل اللى عملته السنين دى
مش قادر اكسر كل دا
مش قادر انسي كل اللى كان
انا اصلا مبعرفش انسي حاجة
انا وجع ماشي على رجليه
مفيش تفسير تانى نهائى
عايز حد يلحقنى ويحتويني
مين يقدر يحتوي العقل المتمرد دا والقلب المجنون دا
مين يقدر يقرب مني ويريح قلبى من كل دا
محدش يقدر على اى حاجة
انا موجوع ومفيش حل غير انى افضل موجوع
واليومين الجايين جاي لى وجع اعظم واكبر :(
وبرده هبقى لوحدي
:"(

فى الطريق العتمة

بالتأكيد أنا فى عتمة وضلمة ومش عارف الطريق مودي على فين
لكن برغم كدا انا مصر على مواقفى اللى اخدتها والحاجات اللى نويت اظهرها فيا
انا حتى لو شايف ان الانسان مبيتغيرش وان هييجى لحظة له يشوف الحاجات اللى حواليه ويلاقى نفسه لسه فى نفس المكان
ولكني مش هستنى المخاطرة دى
ومش هستنى واحدة تكتشف انها لسه بتحبني او كانت بتحبنى بجد
اللى مش هيبقى عارف فى كل لحظة موقفه تجاهى
انا ببساطة مش عايز اعرفه
الموضوع سهل وبسيط وفى غاية الوضوح
انا مؤمن بحاجات وخايف من حاجات كتير وأكتر حد خايف منه ربنا
بس انا هستغفر كل لحظة وكل يوم وربنا قال وما كنت لاعذبهم ماداموا يستغفرون
بيتهيألى دا كفاية للى زيي للى مش قادر يقرب
انه يعرف غلطته ويستغفر وميقربش غير لما يمتنع عن كل الغلطات
بالنسبة لاى حاجة تانية فى حياتى فانا هستمر فى نفس الطريق
وهرجع لايام زمان
هبقى قوي ووحيد ومشغول ومش فاضى ابص اشوف الساعة كام ولا حتى اغسل وشى
بس برغم كل دا هكون مبسوط لان مفيش حد هينكد عليا او يتعبنى
ما انا مش ناقص والله العظيم ما ناقص حد ولا حاجة
انا لو محتاج فمحتاج حد يفرحني واقف جنبه او اساعده او محتاج حد يفكر معايه لانى حاسس انى لوحدى اوى جوا دماغى
انا تعبت من تقدير الناس
وعمل الحاجات الحلوة فى الناس اللى بسببها الناس بتشوف نفسها اعظم وبتعتبر دا حق مكتسب وبتوجعنى
انا خلاص مبقتش قادر ولا عايز دا نهائى
انا مش هعامل حد حلو لانى ببساطة لا محتاج ولا عايز حد
ومش ناقص جرح برده
اللى شايف نفسه اعظم مني وشايف نفسه اله ومش بشر يبعد عنى
واللى شايف نفسه بشر برده يبعد عنى
واللى شايف نفسه وشايفني بشر يبقى يا أهلا وسهلا بيه
انا مش مبسوط اوى بكل الضلمة اللى حواليا دى
ومش زعلان من كل الاوجاع اللى تعبانى دى
اينعم مقهور اوى
بس هستمر
هكمل فى نفس الطريق
همشى فى نفس الطريق وهبقى احسن من اللى انا فيه مش عشان هتغير لاء
عشان هظهر حاجات جوايا تستاهل انها تظهر

جاتلى فكرة النهارده عن ان الانسان مش بيتغير ولا حاجة وانه كل اللى بيعمله بيظهر حاجة جديدة مكانش من صلاحيات مثلا عباسية انه يشوفها ولما عباسية شافها اعتبر انها تغيير برغم انها جزء من تكوين الشخص
انا زهقت من الكتابة والكيبورد زفت وانا لازم انام وكمان حاجة اهم
انا محتاج انام بقى
بس للاسف مش عايز
هشوف حاجة تتاكل وكوباية شاى بشوية سكر محترمين
بيس يا بيبول

الإنسان دعييييف

عايز زي العبيط تفهمني إن فى حد بيتغير ؟؟؟
مش مصدقك ولا عمري هصدقك
الناس ببساطة مش بتتغير ولكنها بتظهر جوانب جواها مكناش شفناها ولا اتعاملنا معاها قبل كدا
الإنسان هوا هوا
بيتطور اينعم
بيكتشف جوانب جديدة جواه او بيقرر يظهرها
لكن تقولى بيتغير
يبقى انته اللى متعرفش حاجة
ربنا سبحانه وتعالى قال فيما معناه ان ولأغفرن لهم ماداموا يستغفرون
يعنى البشر هيتوبوا بعد الغلط وهيروحوا يغلطوا تانى
دي طبيعتهم
مفيش تغيير
فى أنواع من التأقلم والتكيف اللى الإنسان بيحاول يحققها فى حياته مع شخص آخر او التخلى عن اجزاء وحشة فيه
لكن مبيتغيرش
عايز تفهمنى انك قدامك حته ارض فاضية فى الصحراء عبارة عن ميت فدان ولما ربنا يكرمك وتقدر تبنى اربع جدران فيها على قدك وتيجى تبنى السقف هتهد الأربع جوانب ؟؟؟
يمكن القياس اللى فات غلط
مش مشكلة ومش فارق معايه اصلا
لكني زي ما ورد فى كل الديانات والاحاديث والقران وكل الكتب السماوية والأقوال المأثورة مؤمن تماما بالضعف الإنساني
الإنسان ضعيف على راى عبد الملك زرزور بتاع فيلم ابراهيم المتلحوس
تقدر تغير محل أقامتك وتقدر تغير شغلك وتقدر تغير حاجات كتير اوى
لكن نفسك ؟؟
إنته هتفضل إنته
ممكن تتخلي عن طباع وحشة فيك
ودا بيكون بعد عذاب
هتقولى طيب ما الصدمات اللى الانسان بيتعرض لها فى حادثة عربية او موت او غيره بتعمل ايه
هقولك بتعمل زعزعة فى القيم النفسيه وبنحتاج لتقبل الواقع والتصالح مع النفس انها ( يا خراشى مش غلطتي - مش انا السبب فى ان أبويا مات من شهرين وشوية دموع ورغي فاضى ) احنا بنحاول نموف أون او نتقدم للامان بالعربى بلاش عربش عشان انا بتلخبط فيه اصلا , هتقولى نتقدم للامام ونتخطي ليه , هقولك لاننا بشر لازم ننسي الشىء ولازم ننسي الغلطة عشان نقدر نقررها تانى


فى حالة وجود مشاعر وأحاسيس جوا شخص مثلا ولنقل ( بلاش انا لانى غير قابل للقياس ) مثلا انته
وسافرت وروحت وجيت وعملت مليون حاجة عشان تنسي حبيبة القلب
طالما فى حب
وطالما هتضعف فى لحظة ما
يبقى الموضوع مسألة وقت ونقطة خلينا بعيد دي هتندم عليها فى الاخر
انا عن نفسي متقبل نفسي وكل حجة فيا حتى لو قصة حب فاشلة او وجع من احساس ناتج من شخصية غبية فى حياتى
لكنى كمان متقبل مواطن ضعفى وبعمل حواليها جدران دفاعية عشان محدش يقدر يتخطاها


صدقني يا أساحبي
الإنسان دعييييييف

i accept myself

انا متقبل حقيقة نفسي حتي لو مش عارف الفايدة منها 


لو كنت شيطان 
وباطل وشر
وانا الباطل جندى من جنود الحق لانى بعجل بيه 
فالناس هتبعد وتعرف ربنا اكتر 
وفى نفس الوقت الشر هيعلمهم درس ميتنشسيش


لو كنت ملاك
وحق 
وحقيقة حلوة
وشيء رائع 
فانا النبع اللى الكل بيشرب منه ويتشقى والمرحلة الاخيرة اللى كلهم بيمروا بيها للتطور او للحياة 
وفى نفس الوقت هتصر الحق


انا متقبل نفسي وحقيقتي بشكل كامل ايا يكن انا ايه او بتاع ايه او بعمل ايه او عايش ازاى 
البوست الجاى هوضح كلام اهم 
يارب على ما اكتبه اكون قلت اللى المفروض يتقال واللى هعمله 
بس حاليا 
انا عن نفسي مش هبطل اتقبل نفسي وحقيقتى حتي لو مكنتش اعرفها 
او حتى لو مكنتش فهمت السبب من وجودى وهل ربنا بيكرهنى ولا بيحبنى 
فى كل الاحوال 
انا هتقبل حقيقتي واعيش


هتقبلها مهما حصل من كل العالم ولاد الكلب
او اللى مبيقدروش 
او اللى ملهمش لزوم واللى باعونى وخانونى او غدروا بيا 
او بنيتهم وسابونى وانا محتاجهم 
الناس الانانية 
هعيش برده 
ومش عارف ايه الشرطة اللى طلعالى فى كل اول سطر دى 
بيس بقي

سيد الإختيارات

 أنا الأهبل اللى مؤمن بإن كل حاجة إختيار نابع مننا إحنا وإن إحنا فى الحياة مخيرين فى كل حاجة بس ياترى الظروف اللى بتفرض علينا نختار اختيار معين عشان من نجرح حد دى بتبقى مفروضة برده ولا بنختارها 


انا اللى بنصح كل الناس وبفهمهم ان الحياة سلسلة من الاختيارات بيتضح انى فى الاخر ناسى انصح نفسى وراضى بالظروف 


انا اللى وقفت افهم امى لما زميلتها ماتت ان الموت حق علينا كلنا وان من زميلتها عادى ممكن تموت لان الموت مش بينقى حد معندهوش عيال مثلا وان الاختيار عشوائى وممكن اى حد يموت وان العيال او ان الشخص طيب مش عذر كافى يمنع الموت عن الشخص


انا اللى مش قادر اتقبل حقيقة موت ابويا لحد النهارده وبعافر فى الحقيقة دى من خلال انى بصارع فى الحياة وباخد باسباب الاختيار وبحاول مختارش على اساس قلبى البنت اللى هقضى معاها عمرى بس برده بروح زى عيل عنده اتناشر سنة احبها 


انا اللى مش هقدر حقيقة موت امى ومجهز فكرة الانتحار ومقتنع بيها بشكل تام من جوايا ومقرر هنتحر ازاى وامتى وهعمل ايه فى كل حاجة حواليا وكل حاجة تخصني حتى الوصية فكرت فيها 


انا اللى اتخليت عن افكار كتير اوى عشان خاطر بحب وفى نفس الوقت مقدرتش اتخلى عن الالم والوجع لحظة واحدة 


انا زهقت من الحياة ويمكن زهقت من ردود افعال الناس بس الاكيد انى زهقت من الظروف ومن نفسي ومش عايز كدا مش مرتاح كدا 


بجد كل حاجة مش فى مكانها وانا مش مرتاح 


ايه الغرض بقى من اى حاجة فى الحياة فى الحالة دى ؟




تفتكروا فى حاجة هتتغير 


هآمن فجاة بفكرة الجواز وانه فى حاجات حلوة ممكن تتحقق او تحصل بناء على اختيار عملته 


مش قادر اوصف فرحتي ليكم لما بختار ولو حتى انى اشترى فنجان قهوة من مكان وتطلع القهوة فيه مظبوطة 


او اطلب ساندوتش مطرقع من اى مطعم اهبل ويطلع طعمه حلو وبجد 


ومش قادر اوصف فكرة التردد بتبقى عاملة ازاى جوايا ولا بتوجعنى ازاى ولا الحنين والشوق بيكسر ضلوعى ازاى 


مشكلتى انى بتابع النتيجة كويس بتاعت الحدث وبرجع للاسباب وبركز فى الاسباب 


بكتشف ان مثلا فى واحد اعرفه اتجوز لانى قررت فى يوم من الايام اسافر واقعد مع قرايبى شوية فى الريف فى حين انه مكانش معايه وان اللى حصل فى الموقف ملوش اى علاقة نهائى بيه 


يكتشف ان سبب فشلى او دخولى المجال اللى بكرهه والسنين اللى ضاعت من عمرى فى الكلية هوا فنجان قهوة اخده والدي فى يوم من الايام مع واحد سخيف وقرر بعده انه ينتقل للعيش فى مكان تاني مع العلم ان والدى مات من سنين من قبل حتى ما اخلص مرحلة التعليم الاساسى 


بكتشف ان فى سنين فى حياتى ضاعت لانى فكرة فى مرة اهيص نفسي واكسر التقاليد واسافر اتفسح لى شوية فى اسكندرية او فى اى بلد تانية ليا فيها صحاب فى مصر


بكتشف ان سر الالم اللى انا فيه حاجة مقدرش اكتب عنها 


بكتشف ان الاعتلال النفسي اللى جوايا وان التحكم فى الغضب نابع من مواقف اقل ما يقال عنها تافهة فى طفولتى 




لما بوجه قوة الملاحظة دى لاى حاجة بقدر اجرد كل موقف واخد بالى من كل حاجة واعذب نفسي بالسبب صح




انا سيمفونية من الوجع والعذاب ومحدش يقدر ينكر دا 


انا سلسلة من الصدف اللى اينشتين قال عنها انها طريقة ربنا فى البقاء خلف الستار


انا مجموعة من الاحداث الغير مترابطة والتى لم يكن هنالك اى داعي لحدوثها سوي لحدوث خطأ فى الكون 


أنا الخطأ الكوني اللازم لثبات معادلات اخرى لناس بتمر عليا ولإثبات نظريات لناس تانية متعرفنيش او تعرفني بتجرحنى وهى بتتعامل معايه 


انا العكس والتناقض لمليون حاجة 


انا فى وسط كل دا بحاول افهم نفسي واعيش ورا ستارة اسمها انا مبسوط وراضي


انا الاهبل اللى ميعرفش حاجة غير الوجع 


اقولكم سر على راى حد اعرفه ؟؟؟


أنا الوجع ذات نفسه


ولذلك


سيبوني فى حالي